شاهنامهٔ فردوسی، کتاب صریح و روشنی است. در آن از ابهام و کنایه و عِلوی سرایی و تجردگرایی- که بعدها در سروده های عرفانی دیده می شود- خبری نیست. انسان خاکی با انسان خاکی روبروست و این انسان به همهٔ مواهب زمین دلبستگی دارد. جهان پس از مرگ را میشناسد
چون شعر و نثر معاصر پابهپای تحولات اجتماعی پیش میآمد و گاه زمینه ساز دگرگونیهای تازه میشد، بررسی آن بسیار رنگارنگ، جذاب و در عین حال پیچیدهاست. ما در این دوره که چند ترم طول میکشد، برآنیم تا شعر امروز ایران را بهدور از تعصبات و نفی یا تأیید، خدمت
هر اتفاقی، یک داستان است. هر نگاه و سلام و لبخند و خداحافظی، داستانی با خود دارد. دانهای که در زمین میکاری، قدم زدن زیر باران، ستاره شمردن شبها در آسمان، مرور خاطرات کودکی تا الان و…. کافیست بدانی تو، بله، خودِ تو، در بسیاری از